تمرین برای سلامت وآمادگی جسمانی:

شیوه زندگی بی تحرک وساکن در کنار عوامل خطرزای دیگر،احتمال بروز بیماریهای عروق کرونری قلب را افزایش می دهد.مطالعات اخیر نشان می دهند که عدم فعالیت بدنی همانند استعمال دخانیات،پرفشار خونی مزمن و افزایش کلسترول سرم خون از جمله عوامل خطرزا در بروز بیماریهای عروق کرونری قلب است.

درافرادی که سابقه فعالیت بدنی ندارند؛کمترین فعالیت بدنی بربهبود سلامت آنها اثر میگذارد و احتمال بروز خطر را کاهش می دهد.علی رغم اینکه اهداف ترویج سلامت و پیشگیری از بیماریها در سال 1990 بر افزایش فعایت بدنی همه افراد جامعه تاکید داشته است ،اما متاسفانه ما پیشرفت کمی در رسیدن به این اهداف داشته ایم.

فعالیت بدنی حاصل مصرف(هزینه)انرژی نسبت به کار عضلانی می باشد و تمرین عبارت است از دوره ای از فعالیت بدنی که در آن اهداف اختصاصی آمادگی عمومی مشخص وتعیین شده باشد.

فعایت بدنی منظم می تواند حداکثر اکسیژن مصرفی را افزایش و عوامل خطرزا را کاهش دهد.هرفرد بی تمرین(Untraining) می بایست قبل از شرکت در برنامه تمرینی،مورد معاینه وآزمایش قرار گرفته تا در صورت وجود مشکلات و بیماریهای داخلی با احتیاط و بنا بر دستور پزشک و زیر نظر مربی تحصیلکرده و آشنا به اصول و علوم ورزشی در تمرینهای ورزشی شرکت نماید.برنامه های تمرینی برای افرادی که سابقه بی تمرینی دارند باید با فعالیتهای کم شدت(مثل راه رفتن)شروع شود و تاوقتیکه فرد نتواند شش و نیم کیلومتر را به راحتی راه برود نباید به مرحله بالاتر پیشرفت کند.

ویژگیهای برنامه تمرینی مطلوب عبارتند از:شدت (60 تا 80 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) ؛تکرار(سه تا چهار جلسه در هفته) و مدت (زمان لازم برای مصرف 200 تا 300 کیلوکالری انرژی) و دامنه میزان فعالیت قلبی 60 تا 80 درصد ضربان بیشینه که قلب می توان تحمل داشته باشد.

در شرایط نا مناسب محیطی مثل:درجه حرارت بالا ،رطوبت و ارتفاع بالا ، میزان ضربان قلب  هدف (THR)به عنوان یک راهنما برای تنظیم شدت تمرین به کار می آید.

فراموش نکنید که تمرینهای با شدت پایین تا متوسط و زمان طولانی مدت که به عنوان تمرینهای استقامتی محسوب می شوند، نقش بسیار مهمی در متابولیسم چربی ها و سلامت قلبی عروقی افراد ایفا می کنند.

امیدوارم سلامت عمومی افراد به سمتی پیش برود که شاهد کاهش بیماریهای قلبی عروقی و متابولیکی در کل جامعه جهانی باشیم.

Mohsen Davoodi/